سال پبش در همین ایام بود؛ اسرائیل برای چندمین بار به جنوب لبنان حمله کرده بود. اما این بار برخلاف پیش بینی‏ها و تصورات حتی نتوانست از روستای مرزی بنت جبیل هم عبور کند. مقاومت غیرقابل تصور جوانان حزب الله لبنان در مقابل یکی از قویترین ارتش های جهان و رهبری شجاعانه سید حسن نصرالله باعث شد تا نه تنها جوانان شیعه بلکه جوانان مسلمان و عرب با افتخار از این پیروزی و به خصوص نماد آن سید حسن نصرالله یاد کنند.
در کویت نیز این واقعیت را کاملا دیدم. بسیاری، عکس های سید حسن را در منزل، محل کار، اتومبیل و یا تلفن همراه خود داشتند و وقتی به هم می‏رسیدند با نشان دادن این عکس‏ها به هم آشنایی می‏دادند.
حتی چند تن از جوانان لبنانی را دیدم که وقتی از آنها پرسیدم: مٍن ا‍َینَ اَنت؟ (کجای هستی؟) پاسخ دادند: من لبنان (لبنانی هستیم) و وقتی تعجب مرا دیدند، پرسیدند: الا تصدق؟ (باور نمی کنی؟) و بلافاصله موبایل هایشان را درآوردند و بک گراند آن که عکس سید حسن نصرالله بود نشان من دادند. انگار که کارت شناسایی شان باشد!!
یکی دیگر از این جوانان لبنانی می‏گفت: تا سال قبل با ما به عنوان یک اقلیت در کویت رفتار می‏شد و تعامل با ما مساوی با دیگران نبود و بسیاری اوقات ما سعی می‏کردیم لهجه لبنانی خود را در گفت وگو های روزمره بروز ندهیم، اما الان با افتخار به همه می‏گوییم که لبنانی هستیم....
سخن درباره مقاومت اسلامی لبنان و حزب الله فراوان است اما آن چه نباید فراموش کرد جرقه شکل گیری این حرکت مبارک است. شاید وقتی ملت ایران در بهمن 57 منتظر ورود امام بودند فکر نمی‏کردند این انقلاب بعدها تا کجا ادامه پیدا می‏کند و 28 سال بعد در جنوب لبنان، جوانانی که آن زمان اصلا نبودند با آرمان خمینی و با الهام از اندیشه او در مقابل ظلم می‏ایستند ... همان طور که ما الان نمی‏دانیم 30 سال آینده کجا هستیم شاید ....

این عکس ماشین بنز ای 320 یکی از همین جوانان شیعه کویتی است